Hallo, ik ben Leen, getrouwd en mama van 3 kinderen. Ik ben al jaren ambtenaar, eerst een paar jaar bij de provincie Limburg en nu bij de federale overheid. Daar werk ik op een personeelsdienst, waar ik samen met een collega het team dossierbeheerders omkader. Vaker en vaker krijg ik ook vragen over terugkeer naar het werk na langdurige afwezigheid of zich goed voelen op het werk. In de toekomst wil ik me dus nog meer toeleggen op Welzijn binnen HR. In bijberoep ben ik al enige tijd loopbaancoach en ondertussen ook stress en burn-outcoach.
Zoals je misschien al wel geraden hebt, ben ik druk bezet met 3 kinderen, een man (belangrijk om hem niet te vergeten), een hoofdberoep en een bijberoep. En vaak loop ik mezelf dan ook voorbij! Het heeft me de laatste maanden ook wel aan het denken gezet want mijn jobs kunnen me misschien wel volledig opeisen maar ik mag mijn gezin en mezelf niet uit het oog verliezen.
En zo ben ik beginnen nadenken over een onderwerp dat de laatste maanden wel wat vaker in de media komt: mild zijn voor jezelf. Wat betekent dat? Wat moet je dan doen? Iedereen heeft er wel zijn eigen idee over. De ene vindt het een geitenwollensokkenterm en de ander heeft er de mond over vol.
Ik weet nog niet zo goed hoe het in te vullen in mijn eigen leven. Dat wordt dus nog een taakje bij op mijn to do-lijstje. Wat ik wel weet is dat geëngageerde vrouwen met opgroeiende kinderen momenteel in een wereld leven die het hen niet altijd gemakkelijk maakt. Er is al een grote evolutie in de goeie richting: vrouwen mogen ook carrière maken, mannen helpen meer mee in het huishouden, deeltijds werk is normaal geworden, er is meer aandacht voor emoties enz. Maar tegelijkertijd is de explosie van alles wat informatica en sociale media is, een ware vloek. We zijn altijd bereikbaar, we zijn altijd bezig met schermen, die voor speciale prikkels zorgen, we kijken binnen in andermans huiskamer, die als om door een ringetje te halen is.
De technologische evolutie gaat zo snel. Mensen evolueren veel trager; onze hersenen en ons lichaam kunnen zich niet zo snel aanpassen. We moeten manieren zoeken om ermee te leren omgaan. Het is met vallen en opstaan. We zoeken manieren om er niet onderdoor te gaan, we zoeken balans. En dan moeten we mild zijn voor onszelf. Geen schuldgevoel omdat we de kinderen eens wat langer op hun scherm laten zitten of we eens vroeger vertrekken op het werk omdat het krokusvakantie is of omdat we morgen pas zullen opruimen.
Ik wens jou de gevoeligheid om op tijd op te merken dat je lief moet zijn voor jezelf en de creativiteit om om te gaan met alle uitdagingen, groot en klein.
Veel liefs,
Leen
Comments